Bölge kalkınma ajanslarının, ülkelerin öncelikli sorunlarından olan bölgeler arası eşitsizlikleri azaltmak, büyüme ve gelişmeyi sağlamak ve böylece ulusal kalkınmayı desteklemek gibi önemli misyonları vardır. Bu görevlerin ekonomik, verimli ve etkili bir şekilde yerine getirilebilmesi için ajansın sahip olduğu maddi ve maddi olmayan tüm kaynaklar oldukça önemlidir. Ancak yapılan çalışmalar, örgütler için maddi olmayan kaynakların niteliğinin daha önemli olduğunu ortaya koymuştur. Maddi olmayan kaynakların en değerlisi ise çalışanlardır. Günümüzde insan kaynağının niteliğinin artmasıyla örgütün performansının artacağı bilinmektedir. İnsan kaynağının niteliğinin artması ise doğru işe alım, eğitim ve geliştirme ile mümkündür. Kalkınma ajanslarının insan kaynağına yaptığı eğitim ve geliştirme yatırımı, hizmet verdikleri bölgenin ve topyekûn tüm ülkenin büyüme ve gelişme hedefine katkı sağlamaktadır. Bu bağlamda, çalışmanın amacı; bölgesel kalkınmanın sağlanmasında önemli bir yere sahip olan kalkınma ajansları tarafından sunulan hizmetlerin kalitesinin arttırılması için insan kaynağını nasıl eğittiğini ve geliştirdiğini anlamaktır. Çalışmanın ana sorusu “Kalkınma ajansları insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesi için ne yapmaktadır? sorusudur. Bu bağlamda, İpekyolu ve Dicle Kalkınma ajanslarının insan kaynaklarını eğitme ve geliştirme uygulamaları incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Araştırma, nitel yaklaşım yöntemlerinden durum çalışması (bütüncül çoklu durum deseni) ile gerçekleştirilmiştir. Bulgulara, yapılandırılmış yüz yüze görüşme verileri ve ajansın internet sitesinden elde edilen doküman verilerinden faydalanılarak ulaşılmıştır. Verilerin betimsel analizi ile elde edilen bulgulara göre ajanslar; mevzuatın çizdiği çerçeve dâhilinde, eğitime ve çalışanların motivasyonuna önem veren, kendilerini geliştirmeleri için destek olan, onlara çeşitli yol ve yöntemlerle eğitim almaları konusunda imkânlar sağlayan bir politika izlemektedir. Geliştirme uygulamaları ise yeterli seviyede değildir. Bununla birlikte ajansların insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesinde birçok kamu kurumuna kıyasla daha sistematik ve istekli çalıştığı söylenebilir.
Regional development agencies have important missions such as reducing inter-regional inequalities which are among the priority problems of countries, ensuring growth and improvement, and thus supporting national development. All tangible and intangible resources of the agency are very important to fulfill these duties in an economical, efficient, and effective manner. However, studies conducted especially after the 1980s have revealed that the quality of intangible resources is more important for organizations. The most valuable intangible resources are employees. Nowadays, it is known that with the increase in the quality of human resources, performance of the organization will increase. Increasing the quality of human resources is possible with the correct recruitment, training, and development. The agencies’ training and development investment in human resources contribute to the growth and development of the region they serve and the country. In this context, the aim of the study is; To understand how it trains and develops human resources in order to increase the quality of services provided by development agencies, which have an important place in ensuring regional development. The main question of the study is that “What do Development Agencies do in order to train and develop human resources? In this study, human resources training and development practices of İpekyolu and Dicle Development agencies were examined and evaluated. One of the qualitative approach models named case study was used. The findings were derived from structured face-to-face interview data and document data obtained from the agency's website. According to the findings obtained by the descriptive analysis of the data; within the legislative framework, the agencies follow a policy that attaches importance to the training and motivation of employees, supports them to develop themselves, and provides them opportunities to receive training in various ways and methods. But employee development practices are not sufficient. However, it can be said that compared to many public institutions, agencies work more systematically and willingly for the training and development of human resources
