Akademik Veri Yönetim Sistemi
Life (Basel, Switzerland), cilt.15, sa.3, 2025 (SCI-Expanded)
Şekerleme, yetersiz uykuyu azaltmak ve atletik toparlanmayı artırmak için etkili bir strateji olarak kabul edilse de, futbolcuların anaerobik performansı üzerindeki etkileri, özellikle kronotip farklılıkları açısından sınırlı bir şekilde araştırılmıştır. Bu çalışma, 19 yaş altı futbolcularda (U19) stratejik şekerleme sürelerinin anaerobik performans ve çeviklik üzerindeki etkilerini, bireysel kronotipler ve psikolojik faktörler çerçevesinde incelemiştir. Araştırmada, yaş ortalamaları 17,18 ± 1,04 yıl olan 16 genç futbolcu üç farklı durumu deneyimlemiştir: şekerleme yapmama (NoN), 25 dakikalık şekerleme (N25) ve 60 dakikalık şekerleme (N60). Performans; Countermovement Jump Test (CMJ), Illinois Çeviklik Testi ve Topla Yön Değiştirme Illinois Testi ile değerlendirilmiş; kronotip, uyku kalitesi ve ruh hali sırasıyla Morningness-Eveningness Anketi, Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi ve Profil of Mood States Anketi ile ölçülmüştür. 60 dakikalık şekerleme protokolü, özellikle Illinois Çeviklik Testi ve Topla Yön Değiştirme Testi performansında, diğer durumlara göre anlamlı bir iyileşme sağlamıştır; ancak CMJ parametrelerinde şekerleme süreleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Kronotip varyasyonları, çeviklik performansı ve psikolojik faktörlerle ilişkilendirilmiş; akşam tipi katılımcılar, sabah tiplerine kıyasla şekerleme müdahalelerine farklı tepkiler vermiştir. Bu çalışma, 60 dakikalık öğle sonrası şekerlemenin anaerobik performansı etkilemediğini ancak çeviklik performansını olumlu etkilediğini göstermiştir. Ayrıca, kronotip farklılıklarının çeviklik performansı ve psikolojik faktörler üzerinde önemli bir etkisi olduğu görülmüştür. Bu bulgular, bireysel kronotip farklılıklarını dikkate alarak şekerleme stratejilerinin atletik antrenman programlarına dahil edilmesinin, spor performansının belirli yönlerini geliştirebileceğini öne sürmektedir. Ancak, bu etkilerin altında yatan fizyolojik, psikolojik ve bilişsel mekanizmaların daha fazla araştırılmaya ihtiyaç duyduğu belirtilmiştir.
Introduction: While napping is recognized as an effective strategy for mitigating insufficient sleep and enhancing athletic recovery, limited research exists on its effects on football players’ anaerobic performance, particularly concerning chronotype variations. This study investigated the impact of strategic napping durations on anaerobic performance and agility in football players under the age of 19 (U19), considering individual chronotypes and psychological factors. Methods: Sixteen young football players (age: 17.18 ± 1.04 years) participated in this crossover randomized controlled study. Participants underwent three conditions: no nap (NoN), 25 min nap (N25), and 60 min nap (N60), with 48 h washout periods between sessions. Performance was assessed using the Countermovement Jump Test (CMJ), Illinois Agility Test, and Illinois Change-of-Direction Test with Ball. Chronotype assessment, sleep quality, and mood states were evaluated using the Morningness-Eveningness Questionnaire, Pittsburgh Sleep Quality Index, and Profile of Mood States Questionnaire, respectively. Results: The 60 min nap protocol demonstrated significant improvements in agility performance compared to other conditions, particularly in the Illinois Agility Test and Change-of-Direction Test with Ball. However, no significant differences were observed in CMJ parameters across napping conditions. Chronotype variations showed correlations with agility performance and psychological factors, with evening-type participants displaying different responses to napping interventions compared to morning-type participants. Conclusions: While a 60 min post-lunch nap did not affect anaerobic performance, it positively influenced agility performance in soccer players. Chronotypic differences significantly impacted both agility performance and associated psychological factors. These findings suggest that integrating napping strategies into athletic training programs, while considering individual chronotypic variations, may present opportunities for enhancing specific aspects of athletic performance. Further research is needed to elucidate the underlying physiological, psychological, and cognitive mechanisms of these effects.