Akademik Veri Yönetim Sistemi
TÜRKİYE ORGAN NAKLİ KURULUŞLARI KOORDİNASYON DERNEĞİ XIV. KONGRESİ, Gazimagusa, Kıbrıs (Kktc), 13 - 15 Ekim 2022, ss.43
Amaç: Transplantasyon sonrası dönemde gelişen sepsis, karmaşık patofizyolojik olaylar nedeniyle tedavisi zor ve mortalitesi yüksek bir hastalıktır. Bu çalışma, abdominal sepsisli transplant alıcılarında karaciğer allogreftindeki değişiklikleri değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Yöntemler: Bu çalışma, İnönü Üniversitesi Karaciğer Nakil Enstitüsü’nde karaciğer nakli yapılan ve abdominal sepsis tanısı alan ardışık 24 hasta üzerinde prospektif olarak yapıldı. Tanımlayıcı, klinik ve histopatolojik analizler yapıldı ve serumdan IL-4, IL-6, IL-10, IL-17, TREM1, sHLA-G, TNF-α, TGF- ve IFN- seviyeleri çalışıldı. Bulgular: Yeniden transplantasyon oranı kültür pozitif ve negatif gruplarda anlamlı olarak farklıydı (%12.5’e karşı %50; p<0.05). TREM-1, kültür pozitif grupta daha yüksekti (1682 pg/ml’ye karşı 1085.3 pg/ml; p=0.027). AST ve ALT, kültür negatif hastalarda (42.5 [13-14830] IU/L’ye karşı 111 IU/L [47-3070] ve 48.5 IU/L’ye karşı [13-5921] 195.5 IU/L’de [112-3276] anlamlı olarak daha yüksekti; p<0.05). Sağkalım grubunda, erkek hastalarda mortalite oranı daha yüksekti (%87.5’e karşı %12.5; p=0.02). Fibrinojen, mortalitesi olan hastalarda yaşayan hastalara kıyasla istatistiksel olarak daha düşüktü (97.6’ya karşı 220 mg/dl; p=0.001). Toplam bilirubin (18,3’e karşı 5,1 mg/dl; p=0,006). Elektron ve ışık mikroskobik incelemede; kolestaz, nekroz, hücre içi organel değişiklikleri, yağlanma ve doku reddi gibi sepsisi destekleyen semptomlarla karşılaşıldı. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları, nakledilen allogreftin sepsise yanıt olarak proinflamatuar yanıtı arttırdığını göstermektedir. Septik komplikasyonlar greftin ve hastanın sağkalımını azaltır. Sonuçlarımız gelecekteki terapötik gelişmelere rehberlik edebilir.
Anahtar kelimeler: Karaciğer transplantasyonu, abdominal sepsis, proinflamatuar sitokinler
Aim: Sepsis is a difficult to treat with high mortality
and complex pathophysiological events in the post-transplant setting. The
present study aims to evaluate the changes in the liver allograft in transplant
recipients with abdominal sepsis.
Methods: This study was carried out prospectively on 24
consecutive patients who underwent liver transplantation at Inonu University
Liver Transplantation Institute and who were diagnosed with abdominal sepsis.
Descriptive, clinical, and histopathologic analyses were performed and IL-4,
IL-6, IL-10, IL-17, TREM1, sHLA-G, TNF-α, TGF-β, and IFN-γ levels were studied
from the serum.
Results: The re-transplantation rate was significantly
different in the culture-positive and negative groups (12.5% vs 50%;
p<0.05). TREM-1 was higher in the culture-positive group (1682 vs 1085.3
pg/ml; p=0.027). AST and ALT were significantly higher in culture-negative
patients (42.5 (13-14830) versus 111 (47-3070) IU/L and 48.5 (13-5921) versus
195.5 (112-3276) IU/L, respectively;
p<0.05). In the survival group, the mortality rate was higher in male
patients (87.5% vs 12.5%; p=0.02). Fibrinogen was statistically lower in
patients with mortality compared to living patients (97.6 vs 220 mg/dl;
p=0.001). Total bilirubin (18.3 vs 5.1 mg/dl; p=0.006). In electron and light
microscopic examination; symptoms supporting sepsis such as cholestasis,
necrosis, intracellular organelle changes, steatosis, and tissue rejection were
encountered.
Conclusion: The results of our study show that the transplanted
allograft increases the pro-inflammatory response in response to sepsis. The
septic complications reduce the survival of the graft and the patient. Our
results may guide future therapeutic advancements.
Key
words: Liver transplantation, abdominal sepsis, proinflammatory
cytokines