Kendisinden önceki dini inanışları ve felsefi düşünceyi eleştiren ve bu anlamda yaptığı çalışmalar neticesinde toplum tarafından dışlanmayı göze alan ve hatta bulunduğu cemaatten dışlanan Spinoza’nın felsefesi, bütünlüklü bir yapıdadır. Felsefesinin merkezine aldığı Tanrı tanımından hareketle bütün fikrini açıklamaya çalışan Spinoza, mucize kavramını da bu tanım ve anlayış üzerinde kurgulamıştır. Peygamberlik konusuna gelince, o peygamberliği, kutsal metinden yola çıkarak anlatmaya çalışmıştır. Aynı zamanda peygamberliği ve mucize konusunu Spinoza, Tanrısal yasa ile ilişkilendirmekte ve bu kavramları mutlak Tanrı’nın düzenine bağlı olarak ifade etmektedir. Makalemizde Spinoza’nın felsefesinin hem nedensellik hem de zorunluluk bağlamında değerlendirildiğinde mucizeyi dışlayan bir algı ürettiği anlatılacaktır. Spinoza’nın peygamberlik ve vahyi, tabii bilgi ile özdeş kılmasının onun bu konulara normal dini bağlamdan farklı bir bakış açısıyla yaklaştığını göstermektedir. Tanrısal bilgi ile tabii bilginin aynı gerçekliği ifade ettiğini ve aslında her insanın tabii bilgiye ulaşabileceğini savunan Spinoza’nın vahyi de tabii bilgi ile açıklamaya çalışması, peygamberliği yücelten ve onu yaşamın her alanına dâhil etmeye çalışan görüşlerden ayrılmaktadır. Çünkü ona göre peygamber sadece iyi yaşam ve erdem konusunda bize yol göstericidir geri kalan durumlarda insanlar kendi akıllarıyla tabii olarak ve Tanrısal yasalara uyarak sorunların üstesinden geleceklerdir. Makalemizde Spinoza’nın hem peygamberlik konusunda hem de mucize hakkındaki düşünceleri betimleyici olarak açıklanacaktır.
The philosophy of Spinoza criticizes the religious beliefs and philosophical school of thoughts before him. Spinoza risks being excommunicated from the society due to his studies in these subjects. He was even excluded from community. Yet he has a holistic structure. Spinoza, who tried to explain his whole idea based on the definition of God he took at the center of his philosophy, built the concept of miracle on this definition and understanding. As for the subject of prophecy, he tried to explain that prophecy is based on the holy text. At the same time, Spinoza associates prophecy and the subject of miracles with the divine law and expresses these concepts depending on the order of the absolute God. In our article, it will be explained that when Spinoza's philosophy is evaluated in the context of both causality and necessity, it produces a perception that excludes miracles. Spinoza's identification of prophecy and revelation with natural knowledge shows that he approaches these issues from a different perspective from the regular religious context. Arguing that divine knowledge and natural knowledge express the same reality and that every human being can reach natural knowledge, Spinoza's attempt to explain the revelation with natural knowledge differs from the views that glorify prophecy and try to include it in all areas of life. Because according to him, the prophet is only a guide for a good life and virtue, in the remaining cases, people will overcome the problems through their own judgment and by obeying the divine laws. Spinoza's philosophy on both prophecy and miracle will be studied descriptively in the current work.
