Bernard Williams (1929-2003), yirminci yüzyılın ikinci yarısında Anglo-Sakson ahlak felsefesinin önde gelen isimlerinden biri olmuştur.  Görüşleriyle günümüzdeki tartışmalarda da hâlâ etkili bir figür olan Williams’ın etik düşüncesi, bilhassa modern ahlak felsefesine karşı güçlü bir skeptisizm içerir.  Modern ahlak felsefesindeki pek çok pozisyon ve kabulü etik hayatın yanlış bir temsili olarak değerlendiren Williams, bu gibi pozisyon ve kabullerin etik pratiğimizi anlamak ve ona yön vermek açısından bize yardımcı olamayacağını, hatta bu tür bir anlama ve yön verme çabasını engellediğini ileri sürer.  Modern ahlak felsefesindeki karakteristik bir pozisyon, faydacılık, Williams’ın bu tür görüş ve eleştirilerinin başlıca hedeflerinden biridir.  Bizim bu makaledeki amacımız, Williams’ın faydacı ahlak anlayışına getirdiği eleştirinin ayrıntılı bir takdimini yapmak ve bu eleştirinin Williams’ın etik düşüncesi içindeki yerine işaret etmektir.  Williams tarafından karakter bütünlüğüne yapılan vurgunun altını çizen makalemiz, Williams’ın faydacı ahlak anlayışına getirdiği eleştiriyi, soyut bir evrensele dayanan tüm ahlak anlayışlarına yönelttiği daha genel bir eleştirinin bağlamına yerleştirmeyi denemektedir.