Klasik Türk şairi insanı gözle görülecek şekilde tasvir etmekten öte kişiyi ruhuyla ve karakteriyle gösterme yolunu tercih eder. Klasik şiirde insan, fizik olarak değil ruhen tasvir edilir. Bu durum şiirin doğasına da uygundur. Klasik Türk şairinin bu amaç doğrultusunda yazmış olduğu şiirlere bakıldığında bir insanın ruhî yapısını ve yaratılışını etkili bir şekilde tasvir ettiği görülmektedir. Gözle görülemeyen durumların tasviri olan seciye ve ruh tasvirleri şairlerin şiirlerinde en çok başvurduğu tasvirlerdendir. Bu makalede seciye ve ruh tasvirleri klasik Türk şiiri örnekleri içerisinde incelenmiştir. Nitel araştırma özelliği taşıyan bu çalışmada doküman incelemesi yapılarak seciye ve ruh tasviri olan beyitler Nâilî-i Kadîm Divanı’nda tespit edilmiş ve ardından tahlil edilmiştir. Çalışma sonucunda Nâilî’nin karakterleri ve ruhi yapıları benzeşimler oluşturarak, karanlık-aydınlık ile betimleyerek tasvir ettiği görülmüştür.
The classical Turkish poet prefers to show the person with his soul and character rather than describing the human being in a visible way. In classical poetry, man is depicted not physically but spiritually. This situation is also suitable for the nature of the poem. When we look at the poems written by the classical Turkish poet for this purpose, it is seen that he effectively describes the spiritual structure and creation of a person. Character and soul depictions, which are the descriptions of invisible situations, are the most frequently used descriptions of poets in their poems. In this article, depictions of character and soul are examined within the examples of classical Turkish poetry. In this study, which has the feature of qualitative research, the couplets, which are descriptive of character and spirit, were determined in the Divan of Nâilî-i Kadim and then analyzed by making document analysis. As a result of the study, it was seen that Naili portrayed the characters and spiritual structures by creating analogies and describing them with dark-light.
