Amaç: Bu çalışmanın amacı, vulvovajinal kandidiyazis öyküsü olan ve kırsal bölgelerde yaşayan kadınlarda genital hijyen eğitiminin genital hijyen uygulamaları ve öz bakım gücü üzerindeki etkisini tespit etmektir. Yöntem: Bu randomize kontrollü araştırmanın katılımcıları, bir önceki yıl vulvovajinal kandidiyaz öyküsü olan ve Türkiye'nin doğusundaki iki kırsal bölgede aile sağlığı merkezlerine kayıtlı olan kadınlardır. Çalışma örnekleminde toplam 114 kadın vardır; 57'si müdahale grubuna ve kalan 57'si kontrol grubuna atanmıştır. Müdahale grubundaki kadınlara genital hijyen davranışları hakkında eğitim verilmiştir. Bulgular: Müdahale öncesinde, müdahale grubundaki kadınlar ile kontrol grubundaki kadınlar arasında öz-bakım düzeyleri ve genital hijyen davranışları açısından anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.05). Eğitimi takip eden ilk aydan sonra müdahale grubundaki katılımcıların öz bakım düzeylerinin kontrol grubuna göre önemli ölçüde arttığı (sırasıyla; 94.71±8.08, 83.84±9.52), ayrıca müdahale grubundaki katılımcıların uygun genital hijyen davranışları puanının kontrol grubuna göre önemli ölçüde arttığı (sırasıyla; 141.36±15.88, 132.29±20.15) ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu gösterilmiştir (p<0.05). Sonuç: Çalışmanın bulguları, genital hijyen davranış eğitiminin, üreme çağında olup uzak bölgelerde yaşayan ve vulvovajinal kandidiyazis öyküsü olan kadınlar arasında genital hijyen davranışlarını ve öz bakımı teşvik etmek için yararlı bir strateji olabileceğini göstermiştir.
Objective: The objective of the study was to determine the impact of genital hygiene training on genital hygiene practices and self-care agency levels in women with a history of vulvovaginal candidiasis who lived in rural locations. Methods: The participants of this randomized controlled study were women who had a history of vulvovaginal candidiasis during the previous year and were registered with family health centers in two rural communities in eastern Türkiye. There were 114 women in the sample, including 57 in the intervention group and 57 in the control group. Training on genital hygiene behaviors was given to the women in the intervention group. Results: Before the intervention, there was no significant difference in terms of self-care agency levels and genital hygiene behaviors between the women in the intervention group and the control group (p>0.05). After the first month following the training, the self-care agency levels of the participants in the intervention group increased significantly compared to the control group (94.71±8.08, 83.84±9.52, respectively;). Additionally, the appropriate genital hygiene behaviors mean score of the participants in the intervention group was significantly higher than those in the control group (141.36±15.88, 132.29±20.15, respectively;) (p<0.05). Conclusions: The results of this study showed that genital hygiene behavior training can be a useful strategy for promoting genital hygiene behaviors and self-care agency among women of reproductive age with a history of vulvovaginal candidiasis who live in remote locations.
