Giriş: Staphylococcus aureus, morbidite ve mortalitesi yüksek toplum kaynaklı ve sağlık bakım ilişkili infeksiyonlara neden olmaktadır. S. aureus bakteremisi risk faktörleri göz önünde bulundurularak uygun ve etkili tedavi başlanması kritik öneme sahiptir. Bölgemizde bu hasta grubuyla ilgili yeterli veri mevcut değildir. Bu çalışmada kan kültüründe S. aureus bakteremisi olan hastalarda, infeksiyon odağı, direnç durumu ve klinik seyrin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Ocak 2020-Aralık 2020 tarihleri arasındaki bir yıllık dönemde, üçüncü basamak hastanede yatırılarak izlenen, sağlık bakım ilişkili veya toplum kökenli S. aureus bakteremili hastalar ve mikrobiyolojik veriler geriye dönük olarak incelendi. S. aureus bakteremisi olan olguların tutulum yaptığı organ, görüldüğü kliniklere ve direnç durumuna göre dağılımları değerlendirildi. Bulgular: Bir yıllık dönem içerisinde 66 erişkin hastada kan kültüründe S. aureus izolatının üremesi olduğu tespit edildi. Hastaların yaş ortalaması 56.5 ± 16.8 (18-84) yıl olup, %76’sı erkekti. Baktereminin hastaların 12’sinde (%18.2) toplum kökenli, 54’ünde (%81.8) sağlık bakım ilişkili olduğu ve metisilin direnç oranlarının sırasıyla %8.3 ve %25.9 olduğu tespit edildi. Hastalarda infeksiyon odağı olarak en sık %21.2’sinde kateter ilişkili kan dolaşımı infeksiyonu ve %21.2’sinde ise pnömoni olduğu saptandı. Bakteremilerin %34.8’inde ise herhangi bir odak saptanamadı. Metisiline dirençli S. aureus (MRSA) dağılımı açısından yoğun bakım ve servisler arası fark sırasıyla %20 ve %80’di. İstatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p> 0.05). MRSA bakteremisinde 14 günlük mortalite %33.6 iken, metisiline duyarlı S. aureus’ta 14 günlük mortalite %27.5 (p= 0.731) bulundu. Sonuç: S. aureus bakteremisinin önemli oranda nozokomiyal geliştiği ve en sık sebebin pnömoni ve kateter infeksiyonları olduğu saptandı. İnfeksiyon kontrol önlemlerinin başta el hijyeni olmak üzere arttırılması gerektiği kanaatine varıldı. Ampirik tedaviye yol gösterici olması bakımından yıllar içinde ortaya çıkan direnç değişikliklerinin belirlenmesi, MRSA risk faktörlerinin göz önünde bulundurulması ve tüm merkezlerin kendi direnç profillerini ortaya koymaları gerekmektedir.
Introduction: Staphylococcus aureus causes community-acquired and healthcare-associated infections with high morbidity and mortality. It is critical to initiate appropriate and effective treatment considering the risk factors for S. aureus bacteremia. There is insufficient data available regarding this patient group in our region. This study aimed to assess the focus of infection, resistance status, and clinical course in patients with S. aureus bacteremia detected in blood culture. Materials and Methods: Patients with healthcare-associated or community-acquired S. aureus bacteremia who were hospitalized in a tertiary hospital during the one year between January 2020 and December 2020, and microbiological data were retrospectively analyzed. The distribution of Staphylococcus aureus bacteremia was evaluated based on the organ involved, the clinics where it was observed, and its resistance status. Results: OStaphylococcus aureus isolate growth was detected in the blood cultures of 66 adult patients within one year. The mean age of the patients was 56.5 ± 16.8 (18-84) years, and 76% were male. While bacteremia was community-acquired in 12 (18.2%) of the patients, it was healthcare-related in 54 (81.8%) and methicillin resistance rates were 8.3% and 25.9%, respectively. The most common focus of infection was catheter-related bloodstream infection in 21.2% and pneumonia in 21.2% of patients. No focus was detected in 34.8% of the bacteremias. In terms of methicillin-resistant S. aureus (MRSA) distribution, the difference between intensive care and wards was 20% and 80%, respectively. No statistically significant difference was found (p> 0.05). While the 14-day mortality in MRSA bacteremia was 33.6%, the 14-day mortality in methicillin-susceptible S. aureus was 27.5% (p= 0.731). Conclusion: It was found that Staphylococcus aureus bacteremia was predominantly nosocomial, with pneumonia and catheter infections being the most common causes. The conclusion drawn suggests a need for heightened infection control measures, particularly focusing on improving hand hygiene practices. To guide empirical treatment effectively, it is crucial to monitor resistance changes that may have occurred over the years, consider risk factors for MRSA, and elucidate the resistance profiles specific to individual healthcare facilities.
