Bir yönetmenin filmleri arasındaki bütünlüğü saptama fikri auteur teori sayesinde ortaya çıkmıştır. Yeni dalga sinemacılarının bu fikri daha da geliştirerek sinema sanatını yönetmenler üzerinden okuma girişimiyle de auteurist perspektif perçinlenmiştir. Bu çalışmada Semih Kaplanoğlu’nun filmleri arasındaki bütünlük auteur eleştiri yöntemiyle analiz edilmiştir. Yönetmenin 2018 yılına kadar çektiği altı film tematik ve biçimsel olarak incelenmiştir. Filmlerinde işlediği temaları; kader, aidiyet, ev, rüya ve doğa başlıkları altında toplamak mümkündür. Biçimsel olarak ise; özenle çekilmiş açılış sahneleri, şiirsel ve manevi sinema dili, uzun planlar, kadraj dışına bakan karakterler, simge kullanımı ve kamera açı ve yüksekliği, Kaplanoğlu sinemasının karakteristik özelliklerindendir. İnsanın kendi kararları dışında bir karar mekanizmasının varlığı her filminde hissedilmektedir. Ayrıca bütün filmlerinde alt metin olarak insanoğlunun içsel dünyasında yaşadığı yolculuğu işlemiştir. Kaplanoğlu, ilk filminden itibaren geçmişe, öze doğru yapılan bu göçe odaklanmıştır. Yüzeysel bir anlatım yerine sade ve derin bir anlatımı tercih eden yönetmenin, bütün filmlerinde bu tutumunu ve öz arayışını sürdürdüğü görülmüştür. Türk sinemasındaki dini filmlere de yeni bir boyut kazandıran yönetmen, dini motifleri kullanmak yerine insanın iç dünyasındaki huzuru odağına almıştır. Çalışmada elde edilen bu bulgular doğrultusunda Semih Kaplanoğlu’nun bir auteur olarak kabul edilebileceği ortaya konmuştur.