Bu çalışmada, çeşitli üriner yakınmaları olan ve infeksiyon kuşkusu ile yapılan idrar kültürleri negatif sonuçlanan diyabet hastalarının idrarlarında Mycoplasma hominis ve Ureaplasma urealyticum sıklığının araştırılması ve bu bakterilerin bazı antibiyotiklere karşı duyarlılığının saptanması amaçlandı. Üriner yakınması olan toplam 65 diyabetik hasta çalışma grubu olarak; aynı yaşlarda 102 diyabetik kişi ise kontrol grubu olarak çalışmaya alındı. İdrar örneklerinde mycoplasma ve ureaplasma varlığı ve antibiyotik duyarlılıkları Mycoplasma IST-II ticari kitleri ile araştırıldı. Çalışma grubundan 23 (%35.3) hastanın idrarında anlamlı miktarda U. urealyticum ve M. hominis üremesi saptandı. Kontrol grubunda ise sadece dört (%3.9) kadının idrarında anlamlı U. urealyticum üremesi izlendi. Her iki gruptan soyutlanan bakteriler arasında ofloksasine karşı dirençli suş bulunmazken, dokuz (%33.3) suş eritromisine karşı dirençli olarak saptandı. Üriner yakınmaları olan diyabet hastalarında mycoplasma ve ureaplasma'nın göz önünde bulundurmaya değer etkenler olduğu ve ampirik antibiyotik tedavisi düzenlenirken bu bakterilere de etkin olan antibiyotiklerin seçiminin yararlı olacağı düşülmüştür.
The purpose of this study to determine the prevalence and antibiotic susceptibility of Mycoplasma hominis and Ureaplasma urealyticum in the urine samples of diabetic patients with urinary complaints, whose urine cultures had resulted negative. As the study group, 65 diabetic patients who had various urinary complaints and as the control group 102 diabetic persons at the same age group were included in the study. The presence and antibiotic susceptibility of mycoplasma and ureaplasma were investigated with Mycoplasma IST-II commercial kits. In the study group 23 (35.3%) patients' urine samples were positive for U. urealyticum and M. hominis. In the control group, only 4 (3.9%) women's urine samples yielded U. urealyticum in significant numbers. In both groups there was no strain that exhibited resistance to ofloxacin; 9 (33.3%) strains were found resistant to erythromicin. It is concluded that M. hominis and U. urealyticum should be regarded as considerable aetiologic agents of urinary tract infections in diabetic patients and that antibiotics active against these pathogens should be chosen in regard to empiric treatment.
